Έντομα και πουλιά στον κήπο

Ο αναγνώστης Ellada άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή "Αναγνώριση εντόμου": 

«Όχι Oxytherea sp. αλλά Oxythyrea funesta. Έχω και εγώ στο κήπο αλλά οι ζημίες που κάνουν δεν είναι μεγάλες, για αυτό και βάζω διαφορετικές ποικιλίες λουλουδιών.Με το τρόπο τους όλα τα έντομα είναι ωφέλημα, εάν σκοτώνουμε το ένα είδος άλλος θα έρθει. Δεν έχω μελίγκρα στο κήπο, τα πουλιά κάνουν την δουλειά για μένα και τρελαίνονται. Ό,τι κάνω στο κήπο είναι 100 %βιολογικό.»

Oxytherea (φωτ. Τ.Α.)

Είναι πολύ ενδιαφέρον και σκέφτηκα ότι αξίζει τον κόπο να είναι εδώ και όχι μόνο κάτω από την σχετική ανάρτηση.

Ο φίλος που αναγνώρισε το έντομο αυτό δεν ήταν σίγουρος αν επρόκειτο για το Oxytherea funesta ή κάποιο συγγενικό είδος Oxytherea. Δεν προκάλεσε κάποιο πρόβλημα στην μανταρινιά πάνω στην οποία το φωτογράφησα, πέρα απ' ότι έφαγε 1-2 τρυφερές κορυφές. Δηλαδή, ασήμαντο ζήτημα. 

Όσο για τις μελίγκρες και τις κάμπιες που επιτέθηκαν στους βασιλικούς μου, αφού έφαγαν όσο περισσότερο μπορούσαν εξαφανίστηκαν. Όχι με μαγικό τρόπο αλλά γιατί με την παρουσία τους προσέλκυσαν τους θηρευτές τους. Λίγες μέρες μετά το φάγωμα των βασιλικών, ο κήπος γέμισε πασχαλίτσες. Δηλαδή υπάρχει ισορροπία. 

Στην πραγματικότητα, τα μόνα φυτά μου που έχουν πρόβλημα είναι 4 φιστικιές και 2-3 εσπεριδοειδή που βρίσκονται όλα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του κήπου. Οι φιστικιές έχουν πάνω τους όλα σχεδόν τα έντομα που μπορούν να κάνουν ζημιές σε αυτό το είδος δέντρου. Τα εσπεριδοειδή υποφέρουν από νηματώδεις που βρίσκονται στο έδαφος. Η αλήθεια είναι όμως ότι τα δέντρα αυτά είχαν υποστεί ζημιές πριν μερικά χρόνια από παγωνιά και έκτοτε δεν συνήλθαν ποτέ.

Φέτος το φθινόπωρο ελπίζω ότι θα βρω χρόνο να ασχοληθώ με αυτά. Σκέφτομαι να φρεζάρω το χώμα σ' αυτό το τμήμα του κήπου και μετά να σπείρω κάποιο σιτηρό για να καθαρίσει το χώμα από τους νηματώδεις. Σίγουρα έτσι θα απομακρυνθούν και κάποια απ' τα έντομα της φιστικιάς που περνούν το χειμώνα στο έδαφος.  

Ένα ακόμη πρόβλημα, είναι οι κίσσες. Έτρωγαν τα βερίκοκα και τα ρόδια αλλά από τότε που καλύψαμε τα δέντρα με δίχτυ, σταμάτησαν. 

Νεαρά καλαμπόκια σε πρώτο πλάνο, στο βάθος η βερικοκιά με το δίχτυ της. 

Φέτος όμως ανακάλυψαν τις ρολογιές. Αυτές δίνουν έναν καρπό που λέγεται «φρούτο των Παθών» και φαίνεται ότι τους αρέσει πάρα πολύ. Είναι ένας τροπικός (βραζιλιάνικος) καρπός ο οποίος στην Ελλάδα ωριμάζει το φθινόπωρο αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια, μια και αρχίζει το κρύο. Φέτος, η ανθοφορία στις ρολογιές άρχισε πολύ νωρίς και σκέφτηκα ότι ίσως και να προλάβουμε να φάμε κάποιο φρούτο. Φαίνεται όμως πως οι κίσσες δεν ενδιαφέρονται για τις δικές μου επιθυμίες.  

Ο καρπός της ρολογιάς, το φρούτο των Παθών δηλαδή, ανώριμο ακόμη. 

Τελικά, δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα σε αυτή τη ζωή. Στον κήπο θα υπάρχουν και έντομα και πουλιά και άλλοι οργανισμοί που τρώνε κάποια απ' τα φρούτα μας, αλλά θα υπάρχουν και οι εχθροί τους ενώ επίσης, πάντα θα υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε τους καρπούς μας χωρίς να ψεκάζουμε. 

Κατιφέδες στο λαχανόκηπο (φωτ.Τ.Α.)

Και αυτή τη διαδικασία: βάλε στολή, μάσκα και γάντια, ψέκασε, πλύνε κ.λπ., τη βαριέμαι πολύ. Πάρα πολύ!

Αναγνώριση εντόμου

Στις 9 Ιουνίου 2013 είχα αναρτήσει τη φωτογραφία ενός εντόμου και ρωτούσα ποιό μπορεί να είναι. Ένας φίλος έδειξε την φωτογραφία σε έναν γνωστό και ικανό εντομολόγο ο οποίος το αναγνώρισε. 

Oxytherea sp.

. 

Το έντομο ανήκει στο είδος Oxytherea sp. Στο στάδιο της προνύμφης τρέφεται με ξερά φύλλα και χόρτα συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση της γονιμότητας των εδαφών. Στο στάδιο του ενήλικου εντόμου τρέφεται με γύρη αλλά και με τριαντάφυλλα κάνοντας κάποιες ζημιές σε αυτά. Ζει στην Ελλάδα και σε άλλες Μεσογειακές χώρες αλλά και λίγο πιο βόρεια, στη Ν.Α. Ρωσία και αλλού.

Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ήπιος στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μας είχαμε λιγότερα έξοδα για τη θέρμανση. Όμως πολλά έντομα μπόρεσαν να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν σε μια περίοδο όπου άλλες χρονιές εξαφανίζονταν συνήθως. Αυτό μπορεί και να εξηγεί γιατί φέτος την άνοιξη ήταν τόσο αυξημένες οι μελίγκρες. Είδα ακόμη και βασιλικούς να έχουν πάνω τους μελίγκρες (!) ενώ ένας-δυο πλατύφυλλοι βασιλικοί μου, και πάλι, έμειναν χωρίς φύλλα από κάποιο είδος κάμπιας. 

Ευτυχώς, δεν επιβίωσαν του χειμώνα μόνον τα «βλαβερά» έντομα αλλά και τα «χρήσιμα», οπότε εύκολα ή δύσκολα η ισορροπία θα διατηρηθεί. 

Κάποιος ρώτησε 11. Γιατί μαραίνεται το νυχτολούλουδο;

Ένας αναγνώστης του ιστολόγιου αυτού αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με το νυχτολούλουδό του: 

«Αγόρασα ενα νυχτολούλουδο πριν ένα μήνα και το μόνο που γίνεται είναι να ψηλώνει συνεχώς! Το έχω στη βεράντα αλλά δεν το «χτυπάει» απευθείας ο ήλιος. Του άλλαξα θέση για να το «βλέπει» ο ήλιος και μετά από μισή ώρα λύγισαν όλα τα κλαδιά του και το γύρισα αμέσως στην παλιά του θέση και συνήλθε. Πώς γίνεται να το χτυπάει ο ήλιος 8 ώρες χωρίς να λυγίζει, ώστε να το βοηθήσει να ανθίσει;»

Νυχτολούλουδο, Cestrum nocturnum (φωτ. Τ.Α.)

Τα νυχτολούλουδα (Cestrum nocturnum) συνήθως δεν ανθίζουν τόσο νωρίς, αλλά απ΄τα μέσα του Ιουλίου και μετά. Μάλιστα δεν είναι απίθανο να μυρίσετε τα άνθη του κατά το τέλος του Αυγούστου. Όμως είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα και μπορώ να σκεφτώ δύο εξηγήσεις για αυτό. Σημειώστε ότι είναι πολύ πιθανό να είναι σωστές και οι δύο ταυτόχρονα, καθώς η μία δεν αποκλείει την άλλη.

1. Ο παραγωγός του νυχτολούλουδου που αγοράσατε, του είχε δώσει άφθονο αζωτούχο λίπασμα με σκοπό να μεγαλώσει γρήγορα το φυτό, να γεμίσει φύλλα και κλαδιά ώστε να πουληθεί. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο μπορεί και να μην ανθίσει φέτος. Επίσης, για να μπορέσει να «κρατηθεί» η πλούσια βλάστηση, έχει ανάγκη από άφθονα ποτίσματα γι' αυτό και το νυχτολούλουδο μαραίνεται μόλις εκτεθεί στον δυνατό ήλιο. 

2. Το φυτό βρίσκεται σε πολύ μικρή γλάστρα γεμάτη με ρίζες και το χώμα δεν κρατάει αρκετό νερό. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να το μεταφυτεύσετε σε μία μεγαλύτερη γλάστρα με χώμα «εξωτερικού χώρου». 

Από εδώ και πέρα αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να ποτίζετε  το νυχτολούλουδο όποτε στεγνώνει το χώμα του και να το μεταφέρετε σε άλλη θέση μόνον όταν θα είστε σίγουρος ότι μπορεί να κρατηθεί εκεί χωρίς να μαραίνεται. Μεταφυτεύστε το σε μεγαλύτερη γλάστρα αν είναι πολύ μικρή η δική του, αλλά μην του δώσετε κάποιο λίπασμα τώρα. 

Δηλαδή, ο σκοπός σας είναι να διατηρήσετε το νυχτολούλουδο όλο το καλοκαίρι και το χειμώνα έτσι ώστε το επόμενο καλοκαίρι να έχετε ένα φυτό μεγάλο και δυνατό. Την επόμενη άνοιξη πια θα του δώσετε κάποιο λίπασμα φτωχό σε άζωτο και πλούσιο σε κάλιο και φώσφορο ώστε να γεμίσει με άνθη το επόμενο καλοκαίρι. 


Σχετικά με το νυχτολούλουδο ίσως σας ενδιαφέρουν και αυτά: 
Νυχτολούλουδο
Κάποιος ρώτησε 7. Γιατί δεν ανθίζει το νυχτολούλουδο;

Κάποιος ρώτησε 10. Η τριανταφυλλιά άνθισε μία φορά.

Η Ελενα και πάλι ρώτησε το εξής: 

«Αγόρασα μια πολύ ωραία κόκκινη αρωματική τριανταφυλλιά (όχι αναρριχώμενη, μάλλον θαμνώδη). Την μεταφύτεψα, ΔΕΝ την κλάδεψα, άνθισε, έκοψα τα λουλούδια προσεκτικά και ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που τα κόβω και στις άλλες μου τριανταφυλλιές, κι αυτόν ήταν.... Ούτε υποψία νέου άνθους... Τι έκανα λάθος;»

Υπάρχουν ποικιλίες τριανταφυλλιάς που ανθίζουν μία φορά το χρόνο, κάθε Μάιο ή και Ιούνιο. Αλλες ανθίζουν την άνοιξη και αργούν κάπως να δώσουν το δεύτερο κύμα τριαντάφυλλων. Ενώ υπάρχουν και εκείνες που έχουν συνεχώς ρόδα απ΄την άνοιξη μέχρι να αρχίσει ο χειμώνας. Είναι ζήτημα ποικιλίας. 

Άρα μάλλον δεν έχετε κάνει κάποιον λάθος χειρισμό. Εκτός αν δεχτούμε πως είναι λάθος να αγοράζει κανείς μία τριανταφυλλιά ή οποιοδήποτε φυτό, χωρίς να ξέρει το όνομα τις ποικιλίας του και τα χαρακτηριστικά της. Αλλά τι μπορεί να κάνει κανείς αν ούτε στο φυτώριο ή στο κέντρο κήπου δεν ξέρουν το όνομα της ποικιλίας; 

Η ποικιλία Kabuki ανθίζει συνέχεια.  

Η Spectacular Palace, το ίδιο, αλλά ... 

... η Canary Bird, ανθίζει μία φορά το χρόνο την άνοιξη.

Κάποιος ρώτησε 9. Τρύπες και δαγκώματα στα φύλλα.

Η Ελενα ρωτάει:  

«Βλέπω πάνω στα λαχανικά και τα χόρτα μου μικρές τρύπες και δαγκώματα, αλλά πάνω στα φύλλα τίποτα... Ούτε ζουζούνια, ούτε έντομα... Δεν ξέρω πως να τα ξεχωρίσω ακόμη και να τα 'βλεπα, η αλήθεια είναι, αλλά δεν βλέπω τίποτα. 

Τα φυτά που επλήγησαν είναι τα βλήτα μου και οι πιπεριές. Οι κολοκυθιές και οι αγγουριές που είναι δίπλα δεν έπαθαν τίποτα. Η άλλη παρτίδα βλήτων, που είναι σε άλλη θέση, επίσης δεν έπαθε τίποτα. Επίσης, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, αλλά όλος ο κήπος μαστίζεται από περιστέρια (που ό,τι κι αν έχω κάνει ΔΕΝ φεύγουν!!!) κι έχω δει και σαλιγκάρια... Τι μπορώ να κάνω;»

Τρύπες και δαγκώματα στα φύλλα προκαλούν πολλά έντομα. Οι κολοκυθιές και οι αγγουριές έχουν σκληρά και χνουδωτά φύλλα και έτσι τα έντομα που δαγκώνουν δεν τα προτιμούν.

• Ο άλτης είναι ένα απ' τα έντομα που δείχνει κάποια προτίμηση στις πιπεριές. Πηδάει δεξιά κι αριστερά (γι' αυτό και λέγεται έτσι) και ανοίγει μικρές τρύπες στα φύλλα. Αυτά τα έντομα είναι εύκολο να τα δει κανείς καθώς πηδάνε όταν κουνηθεί λίγο το φυτό. 
• Τις ακρίδες, που κάνουν δαγκώματα, είναι επίσης εύκολο να τις δούμε γιατί είναι σχετικά μεγάλες. 
• Οι ωτιόρυγχοι, κάνουν δαντελωτά δαγκώματα στα φύλλα και κυκλοφορούν τη νύχτα, γι' αυτό και είναι δύσκολο να τους δούμε. Την ημέρα καταφεύγουν κάτω από πεσμένα φύλλα και άλλα «σκουπίδια» του κήπου. 

Όλα αυτά δεν είναι τα μοναδικά έντομα που κάνουν τέτοιες ζημιές, υπάρχουν και άλλα ... 

Τα προαναφερθέντα πάντως, σπάνια προκαλούν σοβαρά προβλήματα. Ευτυχώς, γιατί η καταπολέμησή τους με βιολογικά μέσα είναι δύσκολη. 

Αν το πρόβλημα στα φυτά σας δεν είναι πολύ σοβαρό μην κάνετε κάτι. Δηλαδή αν η ζημιά περιορίζεται σε μερικά φύλλα τότε μην ασχοληθείτε περισσότερο. Φροντίστε πάντως να κρατάτε το έδαφος του λαχανόκηπου καθαρό από πεσμένα φύλλα. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρό θα πρέπει να καταφύγετε σε κάποιο εντομοκτόνο. Από τα βιολογικά, το φυσικό πύρεθρο είναι ένα ευρέως φάσματος εντομοκτόνο αλλά η χρήση του χρειάζεται προσοχή.  

Τα σαλιγκάρια τρώνε με μανία φύλλα, γεμίζοντάς τα με τρύπες και αν είναι πολλά μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα. 

Αν αυτό είναι εφικτό, όταν βρέχει ή αμέσως μετά, καθαρίστε το περιβόλι σας από τα σαλιγκάρια και στη συνέχεια απλώστε ένα στρώμα στάχτης από ξύλα (όχι από την ψησταριά) στην περιφέρειά του. Τα σαλιγκάρια δεν μπορούν να κινηθούν πάνω της. Ανανεώστε τη στάχτη μετά από βροχή.

Επίσης μπορείτε να βάλετε παγίδες για να τα μαζέψετε: βάλτε στο χώμα μπολάκια με μπύρα, έτσι ώστα τα χείλη του μπολ να είναι στην επιφάνεια του εδάφους. Αδειάστε τα κάθε μέρα από τα σαλιγκάρια και ανανεώστε τη μπύρα. 

Τα περιστέρια είναι άσχετα με το θέμα αυτό. Πάντως, αρκετά αποτελεσματικά είναι τα ομοιώματα γερακιών που κυκλοφορούν στην αγορά. 

Τι ώρα ποτίζουμε;

Ποιά είναι η καλύτερη ώρα για πότισμα τους καλοκαιρινούς μήνες, το πρωί, το μεσημέρι ή το βράδι;

Αν ποτίζουμε νωρίς το πρωί, ένα μέρος του νερού εξατμίζεται κάτω από την επίδραση του ήλιου και έτσι το χώμα και τα βρεγμένα φύλλα των φυτών στεγνώνουν γρήγορα. Αυτό έχει θετικά και αρνητικά. Από τη μία πλευρά έχουμε κάποιες απώλειες νερού λόγω εξάτμισης, από την άλλη όμως έχουμε μικρότερο κίνδυνο προσβολών από μύκητες ή έντομα που ευνοούνται από την υγρασία. Επίσης καθώς μειώνεται η ποσότητα του νερού που λιμνάζει σε κάποια σημεία του κήπου ή στα πιατάκια των γλαστρών, μειώνεται αντίστοιχα και το πρόβλημα των κουνουπιών. 

• Αν ποτίζουμε το μεσημέρι, δεν χρειάζεται πολύ συζήτηση για να πούμε ότι ξοδεύουμε το νερό μας χωρίς το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Η εξάτμισή του πολύ έντονη λόγω της ζέστης. 

• Αν ποτίζουμε το βράδι, η εξάτμιση του νερού είναι η λιγότερη δυνατή. Μόνον με το βραδινό πότισμα εξοικονομούμε πραγματικά νερό. Όμως αυτή η πρακτική έχει και μειονεκτήματα: ευνοούνται τα έντομα και οι μύκητες που αγαπούν την υγρασία. Τα κουνούπια, ως γνωστόν, είναι μεταξύ αυτών. 

Τελικά τι κάνουμε; Ζυγίζουμε όλα τα παραπάνω δεδομένα και επιλέγουμε αυτό που ταιριάζει καλύτερα σε εμάς. Φυσικά το μεσημεριανό πότισμα πρέπει να το ξεχάσουμε. Η Ελλάδα ποτέ δεν φημίζονταν για τα άφθονα ύδατά της και αυτό δεν έχει αλλάξει. 

Δείτε ακόμη σχετικά με το πότισμα: 
Πότισμα
Η βροχή ποτίζει τις γλάστρες;

Στην 13η Ανοιξιάτικη Έκθεση της ΕΕΚΑΠ

Μάλλον αυτή ήταν μια απ' τις καλύτερες εκθέσεις της ΕΕΚΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Κάκτων και άλλων Παχυφύτων), όχι για τον πλούτο τον φυτών που έφεραν τα μέλη όσο για την ποικιλία τους, το μέγεθός τους και την εμφάνισή τους. Το θερμοκήπιο, ανοιχτό όπως πάντα στις εκθέσεις, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Να μερικές φωτογραφίες από την έκθεση για όσους δεν ήρθαν. 

Απ' το τραπέζι με τα παχύφυτα. 

Crassula marnieriana. (φωτ. Τ.Α.)

Οι λίθωπες (Lithops sp.) τραβούν το μάτι ακόμη και αν δεν είναι ανθισμένοι. (φωτ. Τ.Α.)

Ένα μέρος από το τμήμα των κάκτων. (φωτ. Τ.Α.)

Μία παρόντια, η Parodia microsperma ή  P. aureispina (φωτ. Τ.Α.).

Αυτοί οι κάκτοι με την «περίεργη» κορυφή ανήκουν στο γένος  Melocactus sp. (φωτ. Τ.Α.)

Ένας κάκτος Echinopsis sp. του οποίου το λουλούδι είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο τον κάκτο. (φωτ. Τ.Α.)

Ο μάλλον ασυνήθιστος Ortegocactus macdougallii (φωτ. Τ.Α.) 

Ο αριόκαρπος (Ariocarpus sp.) είναι ένας κάκτος ο οποίος στο φυσικό του περιβάλλον εύκολα μπορεί να περάσει απαρατήρητος καθώς είναι χωμένος στο χώμα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τη γλάστρα. (φωτ. Τ.Α.)

Μια μικρή φωτογραφική περιήγηση στο θερμοκήπιο της ΕΕΚΑΠ θα βρείτε πατώντας, εδώ.

Τι έντομο είναι αυτό;

Για άλλη μία φορά ζητάω βοήθεια για ένα έντομο. Μήπως γνωρίζει κάποιος ποιό είναι αυτό το κολεόπτερο; Αν αυτό βοηθάει σε κάτι, βρίσκεται πάνω στα φύλλα μιας μανταρινιάς.

Όποιος γνωρίζει κάτι ας αφήσει ένα σχόλιο. 
Ευχαριστώ.

Ορτανσία στον ήλιο;

Δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά γίνεται. Οι ορτανσίες μου, εκτός από μία, ζουν σε ηλιόλουστη θέση. Το καλοκαίρι, κάθε μέρα από τις 11 περίπου μέχρι το απόγευμα στις 7, είναι κάτω απ' τον ήλιο. Για να τα βγάλουν πέρα εκεί χρειάζονται καθημερινό πότισμα. Όταν έχει πολύ ζέστη μπορεί να χρειαστούν και δυο φορές τη μέρα νερό. 

Ομως πιστεύω ότι το «μυστικό» δεν κρύβεται στο νερό αλλά στο ότι οι γλάστρες τους δεν ακουμπούν κατ' ευθείαν στο δάπεδο. Δείτε σχετικά πατώντας, «καυτό πατώμα».

Το άλλο «μυστικό» βρίσκεται στο ότι έχω αποδεχτεί πως οι ορτανσίες μου δεν θα είναι ψηλές και φουντωτές αλλά κοντές και στρογγυλές. Γίνονται έτσι λόγω της επίδρασης του δυνατού φωτισμού. 

Έτσι, οι «ηλιοκαμμένες» γίνονται περίπου 50-60 εκ. ψηλές μαζί με τα άνθη τους.

 

Οι ορτανσίες «του ήλιου» νωρίς το πρωί, όταν ακόμη ο ήλιος δεν τις φτάνει. 

Αντίθετα η μία και μοναδική που βρίσκεται στη σκιά κάνει κλαδιά που ξεπερνούν άνετα τα 80 εκ. σε ύψος ενώ και τα λουλούδια της είναι πολύ πιο ογκώδη. 

Η ορτανσία «της σκιάς». Στα φύλλα της είναι εμφανή τα σημάδια έλλειψης σιδήρου. Η έλλειψη αυτή δεν έχει σχέση με την έκθεση του φυτού στον ήλιο. 

Τώρα, γιατί τις έχω αφήσει στον ήλιο; Μα γιατί στη βεράντα αυτή καθόμαστε συνήθως τα βράδια και θέλουμε να τις βλέπουμε.  

Αλλα θέματα για την ορτανσία: 

Ορτανσία, κλάδεμα και πολλαπλασιασμός

Πώς γίνονται μπλε τα άνθη της;

Ορτανσία το φθινόπωρο

Κάποιος ρώτησε 5. Για την ορτανσία

Ντοματιές χωρίς ζιζάνια

Το ξερίζωμα των ζιζανίων στον λαχανόκηπο είναι, κατά τη γνώμη μου, μια απ' τις πιο βαρετές δουλειές. Για την ακρίβεια αυτό που βαριέμαι δεν είναι το ξερίζωμα αλλά το μάζεμά τους μετά το ξερίζωμα. 

Για να γλυτώσω απ' αυτό εφαρμόζω εδαφοκάλυψη. Προετοιμάζω το χώρο όπου θα βάλω τις ντοματιές, πιπεριές κ.λπ. με σκάλισμα, κοπριά, λίπασμα. Κάνω την επιφάνεια επίπεδη και την καλύπτω με μία φτηνή λινάτσα από διασπώμενο υλικό. Με ένα λεπίδι χαράζω τη λινάτσα στα σημεία όπου θα μπουν τα λαχανικά, τα φυτεύω και τα ποτίζω. Όσο τα λαχανικά είναι μικρά το έδαφος είναι καλυμμένο και έτσι δεν μπορούν να αναπτυχθούν τα ζιζάνια. 

Στις αρχές του Μαΐου

 Καθώς τα λαχανικά μεγαλώνουν, η λινάτσα σιγά-σιγά χαλάει κάτω από την επίδραση του ήλιου. Το υλικό κατασκευής της είναι το ίδιο με αυτό που φτιάχνονται οι βιο-διασπώμενες σακούλες του σούπερ μάρκετ. Έτσι, σε λίγες εβδομάδες δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτε απ' αυτήν. Στο μεταξύ όμως τα λαχανικά έχουν μεγαλώσει τόσο, ώστε πλέον τα ζιζάνια δεν μπορούν να τα ανταγωνιστούν με επιτυχία. 

Στις αρχές του Ιουνίου

Εκτός από τη λινάτσα αυτή υπάρχουν και άλλα εδαφοκαλυπτικά υλικά. Κάποια απ' αυτά έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής οπότε οπότε μπορεί χρήση τους να είναι πιο συμφέρουσα οικονομικά. 

Άνθη πάνω απ' τα αγκάθια

Η ανθοφορία των κάκτων της οικογενειακής συλλογής το 2013 είχε τα καλά της αλλά είχε και τις απογοητεύσεις της. 

Οι μαμιλάριες έκαναν το καθήκον τους με το παραπάνω. Είναι αλήθεια ότι όσες απ' αυτές είναι ενήλικες ανθίζουν κάθε χρόνο κάποια στιγμή μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου. Υπάρχουν ακόμη 1-2 κάκτοι και παχύφυτα που δεν ξέρω το είδος τους αλλά έχουν πλούσια ανθοφορία. Αν ξέρει κανείς το όνομά τους ας αφήσει ένα σχόλιο. Το καμάρι της συλλογής είναι δύο χόγιες (Hoya sp.), αναρριχώμενα παχύφυτα, που καλύπτουν μια επιφάνεια 3 x 2 μ. περίπου. Η μεγάλη απογοήτευση ήταν ένα αστρόφυτο (Astrophytum myriostigma) που έδωσε 2 μικρά κίτρινα ανθάκια. 

Μαμιλάρια (Mammilaria sp.) 

Μαμιλάρια (Mammilaria sp.) 

Τα λευκά άνθη της Mammilaria karwinskiana χάνονται μέσα στο λευκό χνούδι. 

Το ίδιο με την προηγούμενη ισχύει και για τη Mammilaria gracilis. Αλλά έχει επεκταθεί τόσο πολύ ώστε τα άνθη είναι πολλά και κάνουν αισθητή την παρουσία τους. 

Τα λουλούδια Graptopetalum sp. δεν είναι και τόσο εντυπωσιακά απ' τη φύση τους. 

Τι είναι αυτό;
 Είναι ένα σέδο (Sedum) όπως πολύ σωστά επισήμανε η miranta.  

Μάλλον  πρόκειται για Chamaecereus sp. Είναι ακόμη μικρός και δεν έχει πάρα πολλά άνθη.  

Η Opuntia microdasys είναι αξιόπιστη όσον αφορά την ανθοφορία της. Κάθε χρόνο το Μάιο γεμίζει κίτρινα λουλούδια.

Ένα και μόνο, αλλά μεγάλο του λουλούδι ενός Echinopsis sp.

Τα δύο άνθη που έδωσε το αστρόφυτο (Astrophytum myriostigma) ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Περίμενα κάτι παραπάνω απ' αυτό. Ίσως την επόμενη χρονιά... 

Hoya sp., κοινώς χόγια ή κεράκι, αν δεν κάνω λάθος. Αν οι προσωπικοί υπολογιστές μπορούσαν να μεταδώσουν και αρώματα εκτός από εικόνες, θα είχατε εδώ την ευκαιρία να αισθανθείτε ένα πολύ ιδιαίτερο και μάλλον βαρύ άρωμα.

Αυτή την εποχή είναι γεμάτη άνθη, παρέα με άφθονες μελίγκρες. 

Κάποιος ρώτησε 8. Για τα είδη μπουγκανβίλιας

Ένας αναγνώστης του ιστολόγιου έθεσε τα εξής ερωτήματα: 

«Εχω μια βουκαμβίλια στον κήπο μου η οποία έχει μεγάλη φυλλοροή και μαζεύουμε συνεχώς τα φύλλα της στον κήπο και στο μπαλκόνι. Υπάρχει κάποια ποικιλία βουκαμβίλιας που να μην έχει μεγάλη φυλλοροή; Εχω ακούσει για ήρεμη και άγρια βουκαμβίλια και ότι η ήρεμη (η οποία δεν έχει και αγκάθια) δεν παρουσιάζει τέτοιο θέμα. Ισχύει ο διαχωρισμός αυτός; Που μπορώ να βρώ περισσότερες πληροφορίες γενικά για την βουκαμβίλια;»

Τα είδη και οι ποικιλίες μπουγκανβίλιας που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά διαφέρουν μεταξύ τους στο χρώμα, στην αντοχή στο κρύο και στο μέγεθος. 

Οι περισσότερες ποικιλίες γίνονται μεγάλες και έχουν σχετικά μικρή αντοχή στο κρύο. Μάλλον αυτές είναι που έχετε ακούσει να ονομάζουν «ήρεμες». Υπάρχει μία «νάνα» μπουγκανβίλια που είναι πιο μικρή, με πιο συμπαγή φυλλωσιά απ' τις άλλες και ροζ βράκτεια φύλλα. 

Η «νάνα» μπουγκανβίλια

Αυτή που κοινώς ονομάζεται «άγρια» είναι η Santeriana, η οποία έχει σκούρα μοβ βράκτεια και αντέχει λίγο παραπάνω στο κρύο από τις άλλες. 

Η «άγρια» μπουγκανβίλια

Βράκτεια φύλλα είναι τα χρωματιστά φύλλα που εμφανίζονται γύρω από τα άνθη.

Τα λευκά ανθάκια της μπουγκανβίλιας και γύρω τους τα χρωματιστά βράκτεια φύλλα (φωτ. Τ.Α.)

Τα βράκτεια φύλλα πέφτουν όταν ολοκληρωθεί η άνθηση. Έτσι, όσο πιο πολλά άνθη έχει μια μπουγκανβίλια τόσο περισσότερα θα είναι και τα πεσμένα χρωματιστά φύλλα. Δηλαδή, η φυλλόπτωση δεν σχετίζεται με την ποικιλία αλλά με το πόσα άνθη βγάζει το φυτό. 

Όλες οι μπουγκανβίλιες έχουν αγκάθια, άλλες λιγότερα και άλλες περισσότερα. 

Δεν γνωρίζω κάποιο βιβλίο ειδικό για την μπουγκανβίλια. Ένα άρθρο πλούσιο σε πληροφορίες για το φυτό αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ερασιτέχνης Κηπουρός (τεύχος 5 Ιούνιος-Ιούλιος 2011). 

Δεν γνωρίζω, επίσης, κάποια ιστοσελίδα αφιερωμένη ειδικά στη μπουγκανβίλια. 

Στο μπλογκ αυτό αν πατήστε στην ετικέτα «μπουγκανβίλια» θα βρείτε όλα τα σχετικά δημοσιεύματα. Οι ετικέτες βρίσκονται με αλφαβητική σειρά στο κάτω μέρο της σελίδας. 

Κάποιος έψαχνε 3. Κλάδεμα γαρδένιας

Κάποιος ψάχνει να βρει αν η γαρδένια κλαδεύεται. 

Και βέβαια κλαδεύεται. Όμως αυτό θα το κάνουμε μόνον αν η φυλλωσιά της είναι πολύ αραιή και θέλουμε να την κάνουμε πυκνώτερη με το κλάδεμα. 

Το πόσο μήκος θα αφαιρέσουμε από κάθε κλαδί είναι δική μας απόφαση. Οι νέοι βλαστοί θα εμφανιστούν Από τον οφθαλμό που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την τομή.

Kλαδεύουμε τη γαρδένια νωρίς την άνοιξη, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει πια κίνδυνος παγετού. Σε παλαιότερη ανάρτηση έγραφα ότι, «η καλύτερη στιγμή για να την κλαδέψουμε είναι μετά την ανθοφορία της, δηλαδή περίπου τον Ιούνιο. Ίσως με το κλάδεμα αυτό να χάσουμε κάποια άνθη που πιθανόν να εμφανίζονταν το φθινόπωρο αλλά όμως την επόμενη άνοιξη θα έχουμε μια όμορφη γαρδένια με πυκνή φυλλωσιά». Αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, μου επισήμανε ένας παραγωγός γαρδένιας, επειδή με τόσο καθυστερημένο κλάδεμα δεν χάνουμε απλώς τα πιθανά άνθη του Σεπτεμβρίου αλλά και μέρος της φυλλωσιάς που θα προλάβαινε να αναπτυχθεί αν είχαμε κλαδέψει νωρίς την άνοιξη.
Τα κλαδιά που θα κόψουμε μπορούν να μπουν σε ένα ποτήρι με νερό για να ριζοβολήσουν και μετά να φυτευτούν σε χώμα για οξύφιλα. 

 

Δείτε ακόμη σχετικά με τη γαρδένια: 
Φροντίδες και πότισμα
Γιατί δεν ανθίζει;

Γίνονται τώρα. Ιούνιος

ΙΟΥΝΙΟΣ

Καλλωπιστικά

Κλαδεύουμε θάμνους και αναρριχώμενα που ολοκληρώνουν την ανθοφορία τους, όπως είναι το ρυγχόσπερμα, η πασχαλιά, η σπειραία, το ιταλικό αγιόκλημα και πολλά άλλα. 

Η εποχή είναι καλή για να πολλαπλασιάσουμε κάποια καλλωπιστικά φυτά με μοσχεύματα. Πικροδάφνη, γαρδένια, καμέλια και άλλα. Ειδικά για τα τροπικά, είναι η καλύτερη στιγμή. Δηλαδή αν θέλετε να αποκτήσετε δωρεάν δράκαινες, φιλόδεντρα, φίκους κ.λπ. βάλτε τώρα μοσχεύματα.  

Φροντίδες

Προσοχή στο πότισμα! Καθώς κάνει ζέστη τα φυτά χρειάζονται περισσότερο νερό, όμως οι υπερβολές, προκαλούν ζημιές. Προσπαθούμε να έχουμε κάποια τακτικότητα στο πότισμα, τόσο στην ποσότητα νερού που δίνουμε όσο και στην ώρα που ποτίζουμε. 

Στα γλαστρικά φυτά αυτό το μήνα θα δώσουμε μία ή δύο ακόμη δόσεις λιπάσματος πριν αρχίσει η έντονη ζέστη. Πιθανόν να χρειαστεί να δώσουμε και σίδηρο σε όσα φυτά «αισθάνονται» την έλλειψή του.

Αφαίρουμε τις παραφυάδες που εμφανίζονται στη βάση των δέντρων, καλλωπιστικών και καρποφόρων. 

Κόβουμε τα απανθισμένα λουλούδια των βολβών που φυτέψαμε το φθινόπωρο και άνθισαν την άνοιξη. 

Καθώς το καλοκαίρι ξεκινά και τυπικά, δίνουμε προσοχή στο καυτό πάτωμα της βεράντας.

Οταν ολοκληρωθεί ανθοφορία, κλαδεύουμε τις λεγόμενες μαγιάτικες τριανταφυλλιές, δηλαδή αυτές που ανθίζουν μία φορά το χρόνο, το Μάιο και τον Ιούνιο.  

Εδώδιμος κήπος

Φυτεύουμε, ντοματιές, πιπεριές, μελιτζανιές, αγγουριές, πεπονιές και καρπουζιές.

Σπέρνουμε μαυρομάτικα φασόλια, πεπόνι, παντζάρι, καλαμπόκι και ηλίανθο.

Ποτίζουμε και απομακρύνουμε τα ζιζάνια.

Δένουμε τις ντοματιές και τις αγγουριές πάνω στα στηρίγματά τους καθώς μεγαλώνουν.

Αν δεν υπάρχουν άγριες συκιές κοντά στον κήπο θα χρειαστεί να βάλουμε ορνούς στη συκιά μας. 

Φυτοπροστασία

Βάζουμε στις ελιές παγίδες για τον δάκο και στα εσπεριδοειδή παγίδες για τη μύγα της Μεσογείου. 

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα του καλοκαιριού είναι ο τετράνυχος. Η καταπολέμησή του μπορεί να γίνει με την εξαπόλυση φυσικών εχθρών του ή με ειδικά ακαρεοκτόνα. Πάντως όσο το θερμόμετρο μένει κάτω από τους 29-30 ℃, μπορούμε ακόμη να ψεκάσουμε με θερινό πολτό. Προφανώς οι δύο μέθοδοι δεν μπορούν να συνδυαστούν.